Orawski Dwór leży na Polskiej Orawie, pięknej i jeszcze nie odkrytej, a oto najważniejsze informacje.
Orawa to beskidzka i podtatrzańska kraina geograficzno-historyczna położona w dorzeczu rzeki Orawy, która należy do zlewiska Morza Czarnego. Region obejmuje obszar ponad 1600 km2 , a jego granice wyznaczają: od wschodu Pasmo Podhalańskie i Kotlina Nowotarska, od północy Beskid Żywiecki z Babia Górą, od zachodu Góry Kisuckie i płn. -wsch. fragment Małej Fatry, od południa Góry Choczańskie i Rohacze w Tatrach Zachodnich
Centralnie położona Magura Orawska dzieli Orawę na 2 krainy: na Dolną Orawę – w całości po stronie słowackiej oraz Górną Orawę, której płn. -wsch. część w dorzeczu Czarnej Orawy należy do Polski i określana jest nazwą Polskiej Orawy.
Obejmuje ona obszar około 300 km2 oraz liczy około 25 tys. mieszkańców. Orawę od Podhala oddzielają Bory Orawskie zwane też „puściznami”; trudno dostępne lasy i torfowiska. Na południe od Pasma Babiogórskiego znajduje się szereg równoległych grzbietów tzw. Działów Orawskich, oddzielonych od siebie szerokimi dolinami potoków, w których rozłożyły się wsie orawskie. W kierunku od zachodu na wschód wyróżnia się: Dział Rabczycki, Lipnicki, Zubrzycki, Bembeński, Pająkowy i Wielki Dział (Dach Orawy).
Historia Orawy, od wieków leżącej na styku dwóch państwowości, jest nierozerwalnie związana z dziejami Węgier, Polski i Słowacji. W okresie piastowskim część Górnej Orawy należała do Polski. Od końca XIV wieku cała Orawa weszła w skład Królestwa Węgierskiego i była zarządzana przez żupanów z siedzibą na Zamku Orawskim. W 1556 roku przeszła w dziedziczne władanie potężnego rodu Thurzonów, który znacznie rozbudował zamek i intensywnie kolonizował Górną Orawę. Na przełomie XVI i XVII wieku powstają prawie wszystkie wsie górnoorawskie.
W wiekach XVII i XVIII na dziejach Orawy zaciążyły wojny religijne, powstania antycesarskie, przemarsze wojsk, okresy głodu i zarazy.
W roku 1918 rozpadła się monarchia austriacko-węgierska i na Górnej Orawie powstała Polska Rada Narodowa domagająca się przyłączenia do Polski. W 1920 roku Rada Ambasadorów Ententy zdecydowała o podziale Górnej Orawy i Polska otrzymuje 1/3 część spornego terytorium określanej mianem Polska Orawa. W 1939 roku Polska Orawa włączona została do państwa słowackiego, by w 1945 ponownie wrócić do Polski.
Przez Orawę przebiegały ważne historyczne szlaki handlowe z Polski na południe Europy: Szlak Bursztynowy (Kraków-Budapeszt), Szlak Solny, którym przewożono sól z Kopalni w Wieliczce i Bochni na południe Europy i Droga Miedziowa, którą do Krakowa sprowadzano miedź z kopalń w Bańskiej Bystrzycy. Szlaki te odtworzono i oznaczono jako trasy rowerowe, są bardzo atrakcyjne widokowo, spotkamy tu wiele zabytków architektonicznych i poznamy piękno Orawy. Ponadto region ten ma specyficzny folklor. Muzyka, taniec i śpiew to zwyczaje orawskie przekazywane z pokolenia na pokolenie. Działają tutaj kapele, zespoły ludowe, chóry, orkiestry dęte oraz artyści ludowi, którzy utrwalają tradycje orawskie.